Efekt? Milionerzy rzucili się tłumnie, aby zapłacić za swój egzemplarz w przedsprzedaży. Problemy zaczęły się w momencie, gdy podekscytowani właściciele mieli już odbierać swoje wymarzone Jaguary. Bowiem wówczas usłyszeli: "sorry, zmieniliśmy plany i dostaniecie jednak tylnonapędówkę z trzyipółlitrowym, wyżyłowanym do 542 koni silnikiem V6".

Z pozoru ta sztuka mu się udaje, bo model DMC-12 jest samochodem, który już na pierwszy rzut oka wzbudza zachwyt miłośników science fiction (choć nie tylko ich) – przecież ma przepiękne nadwozie w kształcie klina, nielakierowaną karoserię ze stali nierdzewnej oraz podnoszone do góry drzwi!

A więc w czym tkwi problem? Cóż, ten prezentujący się futurystycznie i bardzo dynamicznie pojazd wyposażono w dychawiczny silnik (wolnossące V6 o mocy zaledwie 130 KM), fatalny układ kierowniczy i hamulce, a zawieszenie nie zachwyca nawet pomimo faktu, że pracowali nad nim ludzie zatrudnieni wcześniej przez Lotusa. Wszystko to sprawia, że podczas jazdy DMC-12 przypomina raczej dziewiętnastowieczną furmankę, a nie samochód z przyszłości.

Tak czy owak na początku lat osiemdziesiątych Lamborghini wypuściło samochód iście budżetowy i spokojny. Cena była dwukrotnie niższa, niż w przypadku Countacha, a jako napędu, zamiast kojarzącego się z tą marką V12, użyto "fałósemki" generującej 255 koni mechanicznych.

Co ten "Baby Lambo" oferowało kierowcom? Przeciętne osiągi, takie sobie prowadzenie i jakość wykonania, która wkurzała nawet klientów mających świadomość, że wszystkie wozy ze znakiem byka na masce są wykonane fatalnie. Nic dziwnego, że małe Lamborghini stało się wielką porażką rynkową.

No i choć na papierze wszystko wyglądało rewelacyjnie (540 KM, 328 km/h prędkości maksymalnej i zaledwie 4,5 sekundy do setki), to w rzeczywistości Moroder okazał się wozem zdecydowanie zbyt dużym i ciężkim (1,6 tony), a do tego ekstremalnie awaryjnym i tak skomplikowanym w obsłudze, że z jego serwisowaniem problem miałby nawet Albert Einstein. Gdyby był mechanikiem samochodowym oczywiście.

Silnik? To wyposażone w cztery turbosprężarki V16 o pojemności 12,3 litra. Moc maksymalna? Nawet 5007 KM (to nie pomyłka: chodzi o ponad pięć tysięcy koni mechanicznych). Prędkość? 560 km/h. Czas od zera do setki? Zaledwie 1,8 sekundy.

Czy mamy więc do czynienia z ewidentnie najszybszym samochodem, jaki widział świat? No nie całkiem, ponieważ tych wspaniałości nie widział jeszcze nikt – firma z Dubaju od lat roztacza wspaniałe wizje, lecz pewne wyzwania techniczne wciąż okazują się nie do przeskoczenia. Tak więc mamy tutaj do czynienia z pokazem megalomanii, której efekt finalny zapewne będzie przypominał (nie)sławną Izerę.