instagram.com/knockoutboxingnight

Nie spałeś już chyba ponad 40 godzin...

Michał Cieślak: Ciężko jeszcze ocenić, bo wciąż jestem w podróży. Ale trzymają mnie emocje. To były ogromne emocje – chyba najszczęśliwszy moment w moim życiu. Kiedy walka się skończyła, czułem coś, czego jeszcze nigdy wcześniej nie doświadczyłem.

Twoją motywacją było to, żeby dobrze wyglądać po walce? Żeby na ślub pójść nienaruszonym?

MC: Największą motywacją było to, żeby przyjechać z pasem. Wygląd się nie liczył – najważniejsze było zwycięstwo. Nie zważałem na to, jak będę wyglądał, nie miałem skrupułów. Liczyło się tylko wygranie walki, bez względu na konsekwencje.

Zdenerwował Cię rywal już na ważeniu, w momencie kiedy tak blisko podszedł?

MC: Nie, wszystko było spokojnie. Praca na sali bokserskiej bardzo mi pomogła i było widać tego efekty. Tak jak zawsze – przygotowanie i skupienie bardzo motywują.

Rozmawiałem z Twoją narzeczoną 4 lata temu. Pamiętam że powiedziała: "Michał obiecał mi, że przed ślubem będzie pas." No i doczekała się. Do trzech razy sztuka – choć ściany nie pomagały.

MC: Ściany rzeczywiście nie pomagały, ale było nas tam z Polski chyba z 20 chłopaków. I, jak słyszeliście, byli w stanie zagłuszyć całą halę. Powiem Ci tak – na terenie wroga zrobiliśmy swoją galę.

Przed Tobą możliwe kolejne starcia. Badou Jack, ewentualnie Mikaelian… będziesz walczył o pełnoprawny pas?

MC: To oczywiste. To dopiero początek. Mam nadzieję, że kolejną walką będzie starcie z Badou Jackiem, może w Arabii Saudyjskiej. Zobaczymy – trzeba trochę poczekać.

Masz ten instynkt killera, którego często brakuje polskim pięściarzom. Wyczekałeś moment, nie podpalałeś się, tylko wykonałeś plan perfekcyjnie. Widziałeś to?

MC: Tak, tak to widziałem. Muszę jeszcze obejrzeć walkę, bo jeszcze tego nie zrobiłem, ale myślę, że właśnie tak to wyglądało. Nie chciałem niczego przyspieszać. Wiedziałem, że mam 12 rund, że rywal z rundy na rundę słabnie. I to mnie niosło – dałem sobie czas, zbudowałem wszystko spokojnie.

Artur Szpilka przywitał Cię tutaj bardzo ciepło. Wyszedł nawet w kościele – w całej Polsce to było widać.

MC: To było bardzo fajne z jego strony. To jest prawdziwy przyjaciel, tak mogę powiedzieć. Bo tak właśnie zachowują się prawdziwi przyjaciele. Nie mogę powiedzieć, że to kolega – to przyjaciel. Kto inny by tak zrobił? To właśnie jest Artur.

A tutaj na lotnisku – zaskoczyło Cię, że też przyjechał?

MC: Trenowaliśmy razem, boksowaliśmy, spędzaliśmy czas – tak już się poukładało, że razem podróżowaliśmy. I tak zostało.

Były jakieś nieprzyjemności w Montrealu? Gospodarze coś kombinowali?

MC: Nie, wszystko było bardzo profesjonalnie zorganizowane.

Lepiej niż w Kinszasie?

MC: Zdecydowanie.

Ślub dosłownie za kilka dni. Macie już zaplanowaną podróż poślubną?

MC:Jeszcze nie. Dopiero co przyjechałem, będziemy coś wymyślać na gorąco.

Masz teraz jakieś marzenia?

MC: Marzenie? Iść do domu, pobawić się z synem. To są teraz moje największe marzenia.

To pozostaje mi życzyć wszystkiego dobrego. Ciesz się tą chwilą – bo jest naprawdę wyjątkowa. I ta sportowa, i ta życiowa.

MC:Pozdrawiam wszystkich.