Ilu "farbowanych lisów" zagrało w polskiej kadrze?
Polska piłka reprezentacyjna wzbudza emocje nie tylko wynikami, ale i tym, kto w ogóle powinien grać w biało-czerwonych barwach. Temat naturalizowanych zawodników wraca jak bumerang i dzieli kibiców. Jedni dali nam historyczne sukcesy, inni zniknęli bez śladu, ale każdy z nich na zawsze zapisał się w historii reprezentacji.
fot. Matty Cash/ Instagram
Cash uciszył krytyków, ale dyskusja trwa
Świetną grą oraz pięknym golem Matty Cash zamknął usta wielu osobom, które podważały zasadność powoływania go do polskiej kadry. Zarzucano mu brak przywiązania do Polski, a także nieznajomość naszego języka. Pokazał jednak ogromną jakość i przypomniał, że nie liczy się metryka, tylko serce do gry. Dyskusja o tzw. „farbowanych lisach” ciągnie się jednak już od ponad 20 lat, kiedy to do kadry został włączony Emmanuel Olisadebe. Łącznie w kadrze mieliśmy 9 takich przypadków, ale sami też traciliśmy potencjalne gwiazdy – w końcu Łukasz Podolski i Miroslav Klose strzelali gole dla Niemiec, choć obaj mieli polskich rodziców.
Emmanuel Olisadebe
Prawdziwy pionier, który jako pierwszy „farbowany lis” trafił do polskiej kadry. Nigeryjczyk z polskim paszportem szybko stał się bohaterem eliminacji do mundialu 2002, bo bez jego goli pewnie nie pojechalibyśmy do Korei i Japonii. Choć spotykał się z rasistowskimi atakami, to jego bramki zamknęły usta hejterom.
Roger Guerreiro
Brazylijczyk grający w warszawskiej Legii, który w 2008 roku dał nam pierwszego gola w historii Euro. Naturalizacja Rogera wywołała burzliwą dyskusję, ale gol z Austrią przeszedł do historii.
Ludovic Obraniak
Francuz polskiego pochodzenia, który w debiucie z Grecją strzelił dwa gole i wlał ogromne nadzieje w serca kibiców. Grał w kadrze do 2014 roku, łącznie ponad 30 razy. Z czasem jednak popadł w konflikt z selekcjonerami i odszedł w cieniu.
Eugén Polanski
Wychowany w Niemczech, długo nie był pewny, czy w ogóle chce grać dla Polski. Ostatecznie zadebiutował w 2011 roku i wystąpił na Euro 2012. Kibice zarzucali mu brak zaangażowania, a jego nazwisko do dziś wywołuje gorące dyskusje.
Sebastian Boenisch
Kolejny zawodnik z Niemiec, który miał być filarem obrony naszej kadry. Jednak na Euro 2012 zawiódł, a kibice szybko stracili do niego cierpliwość. Zapamiętano go bardziej jako symbol porażek kadry w tamtych latach, niż lidera formacji defensywnej.
Damien Perquis
Francuski obrońca, z babcią pochodzącą z Polski. Zagrał na Euro 2012, ale nie zrobił większej kariery w naszej kadrze. Nie można było mu odmówić waleczności, ale przez liczne kontuzje zdecydowanie nie pokazał całego swojego potencjału.
Thiago Cionek
Brazylijczyk, który trafił do Polski w czasach Adama Nawałki. Choć technicznie odstawał, nadrabiał sercem i zaangażowaniem. Zagrał na Euro 2016 i mundialu 2018, a kibice zapamiętali go jako walczaka, który nigdy nie odpuszczał.
Taras Romanczuk
Ukrainiec, który od lat gra w Jagiellonii Białystok i mocno zżył się z Polską, do tego jego babcia ma polskie korzenie. Debiutował w 2018 roku, a w kadrze wrócił na Euro 2024, przed którym strzelił nawet gola w sparingu. Dla wielu fanów to przykład, że naturalizacja nie zawsze musi być kontrowersją.
Matty Cash
Najświeższy "farbowany lis" w naszej reprezentacji. Zadebiutował w listopadzie 2021 roku, kiedy selekcjonerem był jeszcze Paolo Sousa. Choć nie zna polskiego, to swoją grą w Premier League i kadrze udowodnił, że jest wartością dodaną. Jego gol z Holandią w 2025 roku sprawił, że nawet najwięksi krytycy musieli przyznać – ten chłopak robi różnicę.
Wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony laczynaspilka.pl
Twój komentarz został przesłany do moderacji i nie jest jeszcze widoczny.
Sprawdzamy, czy spełnia zasady naszego regulaminu. Dziękujemy za zrozumienie!
K.O.T.S – polskie akcenty w najbardziej brutalnej federacji na świecie
To już pewne – będzie gala UFC w Białym Domu
Polak wygrywa w telewizyjnym turnieju kontrakt z UFC
Hulk Hogan nie żyje – świat żegna ikonę wrestlingu i popkultury
Po nazwisku i po pysku - czyli jak Robert Ruchała wytłumaczył kolegom z oktagonu znaczenie swojego nazwiska