Nie ma co czarować – wielu kierowców traktuje przegląd techniczny jak formalność, którą trzeba załatwić, a nie jak realną kontrolę stanu auta. Samochód dymi, nie hamuje, ale „znam chłopa, co klepnie”. W efekcie po drogach śmigają pojazdy, które powinny stać w muzeum techniki, a nie na pasie szybkiego ruchu. Za 98 zł często dostajemy nie rzetelną opinię, tylko łaskawie przybitą pieczątkę. A przecież chodzi o bezpieczeństwo – nie tylko swoje, ale też tych, których mijamy na drodze.

SITK proponuje nie tylko jednorazową podwyżkę, ale systematyczne podnoszenie stawki w zależności od wzrostu płacy minimalnej. Miałoby to pozwolić stacjom diagnostycznym inwestować w sprzęt, szkolić ludzi i ogólnie – podnieść jakość usług. Teoretycznie – wszystko brzmi jak przepis na lepszy, bezpieczniejszy przegląd. Praktyka? No cóż, to Polska, więc dopóki nie zobaczymy, to nie uwierzymy. Ale kierunek wydaje się właściwy – oczywiście, jeżeli za ceną wzrośnie jakość usług. 

Z jednej strony – tak, bo portfel zaboli trochę bardziej. Z drugiej – może w końcu przegląd techniczny przestanie być tylko „przybiciem pieczątki”, a stanie się czymś, co naprawdę da nam obraz w jakim stanie jest pojazd. W dobie, gdy auta naszpikowane są elektroniką, warto wiedzieć, że wszystko działa jak należy. A 260 zł raz do roku?  Tyle co jedno tankowanie – a może uratować skórę. 

Jeśli podwyżka pójdzie w parze z podniesieniem standardów – to może być dobra zmiana. Może w końcu przestaną przechodzić przegląd auta z dziurawym zawieszeniem i kopcące jak cała elektrociepłownia. Jeżeli płacimy więcej, chcemy mieć pewność, że to coś daje. A nie że Pan Kazio, co klepie 30 przeglądów dziennie, tylko zmieni cenę na cenniku. 

Może więc czas zacząć traktować przegląd nie jak zło konieczne, tylko jak inwestycję w bezpieczeństwo. I niech to będzie nie tylko wyższa opłata, ale też wyższa jakość. Bo jak już płacić – to przynajmniej za coś konkretnego.