W latach 90. i na początku XXI wieku polskie komedie przeżywały swój złoty okres. Filmy takie jak „Kiler”, „Poranek Kojota” czy „Chłopaki nie płaczą” bawiły inteligentnym humorem i błyskotliwymi dialogami. Jednak dzisiaj większość nowych produkcji stawia na schematyczne fabuły, które nie trafiają do widza. Jak zatem wyjść z tej sytuacji, by polskie filmy znów mogły bawić, a nie żenować? 

W 1997 roku na ekrany polskich kin wszedł film „Kiler” w reżyserii Juliusza Machulskiego i od razu zdobył serca widzów. Historia Jerzego Kilera, skromnego taksówkarza omyłkowo uznanego za płatnego zabójcę, bawiła specyficznym humorem i błyskotliwymi dialogami, które używane są do teraz. Film odniósł ogromny sukces, przyciągając ponad 2 miliony widzów do kin, co czyni go jednym z największych hitów polskiego kina lat 90. 

Do dziś wiele cytatów z tego filmu funkcjonuje w codziennym języku: 

„Poranek Kojota” obfituje w kultowe teksty, które na stałe weszły do polskiej popkultury: 

Bareja – mistrz absurdu

​Stanisław Bareja był mistrzem w ukazywaniu absurdów codziennego życia w PRL-u. Jego filmy, takie jak „Miś” czy „Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz?”, łączyły humor z trafną obserwacją społeczną, co sprawiało, że były nie tylko zabawne, ale i ponadczasowe. Dzięki temu, mimo upływu lat, wciąż bawią kolejne pokolenia widzów.​

Współczesne polskie komedie często nie dorównują tym klasykom. Brakuje im solidnych scenariuszy i świeżych pomysłów, a humor bywa powierzchowny i przewidywalny. Zamiast przemyślanych fabuł i rozwiniętych postaci, widzowie otrzymują zlepek scenek mających na siłę rozbawić.​ 

Może warto zatem, aby twórcy filmowi spojrzeli wstecz i zainspirowali się tym, co działało kiedyś? Inteligentny humor, trafne obserwacje społeczne i dobrze napisane dialogi to elementy, które mogą przywrócić blask polskim komediom. Widzowie wciąż czekają na filmy, które naprawdę ich rozbawią.