fot. WCH UJ/ Facebook 

Dlaczego WCh UJ brzmi jak żart?

Uniwersytet Jagielloński to powaga i wieloletnia tradycja. Ale wystarczy spojrzeć na niektóre nazwy jakie zostały utworzone przez tą uczelnie, by nagle cała ta elitarność poszła w jeden ze skrótów wydziałów. WCh UJ, czyli Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, w internecie rozkładany jest na czynniki pierwsze niczym próbki na zajęciach laboratoryjnych.

WH UJ to z kolei Wydział Historii. Brzmi trochę jak westchnienie rozczarowanego studenta na pytanie ile mu zostało do ogarnięcia przed sesją. A IH UJ, czyli Instytut Historii, dopełnia ten cały fonetyczny absurd, który został zaserwowany studentom  najstarszego polskiego uniwersytetu. Mówimy wszak o tradycji sięgającej XIV wieku.

Skargi, petycje i brak zmian. UJ stawia na tradycję

Jak podaje  „Gazeta Krakowska”, temat wraca regularnie do debaty publicznej. Ostatnio pojawiła się nawet oficjalna petycja, która trafiła do władz uczelni. Jej autorzy apelowali, by zmienić te nieszczęsne skróty, które – ich zdaniem – narażają uczelnię na śmieszność i nie licują z powagą najstarszej polskiej akademii.

Reakcja? Zdecydowana i niepozostawiająca wątpliwości. Rektor UJ, prof. Piotr Jedynak, odpowiedział krótko: „Nie ma planów na zmianę nazw”. Dodał również, że „obecna nazwa Wydziału Chemii, podobnie jak nazwy innych jednostek organizacyjnych, jest głęboko zakorzeniona w historii uczelni”.

Czyli innymi słowy – historia ważniejsza niż fonetyka

Internet, jak to internet, nie pozostawia nic bez komentarza. Gdy tylko temat wypłynął na nowo, media społecznościowe zalała fala memów i ironicznych wpisów. W końcu skróty wydziałów idealnie panują do studenckiej rzeczywistości – wszak lata studenckie to przede wszystkim czas zabawy. Dlatego nie ma co się spinać i zabierać studentom powód do doskonałych żartów.

Niektórzy proponowali  nawet nowe nazwy, ale one też miały memiarski potencjał, także nie ma co się dziwić, że władze uczelni są nieugięte. UJ trwa na straży tradycji i nawet jeśli skróty brzmią zabawnie, to uczelnia wciąż kształci przyszłe pokolenia wybitnych naukowców. A fonetyczne smaczki niech zostaną i nadają kolorytu.