Bohater memów wystartuje z listy Konfederacji. 'Panie Areczku, kawa tylko dla zarządu, dla pana trociny'
Sławomir Mentzen w spocie zapowiada mężczyznę razem z takimi kandydatami, jak Janusz Tracz z Plebanii i Paweł Kozioł z Rancza. Pozostaje nam zastanawiać się, czy ktokolwiek traktuje tę kandydaturę poważnie.
Bohater memów, szef Pana Areczka to w rzeczywistości Stanisław Derehajło, były wicemarszałek województwa podlaskiego. "Panie Areczku, kawa z ekspresu dostępna jest wyłącznie dla zarządu. Za tę poranną 'kapuczynę' potrącimy panu z pensji".
Ciekawe, któremu podwładnemu Pan Staszek zaszedł za skórę tak mocno, że memy z nim poznała cała Polska. Okazuje się, że polityk mógł mieć całkiem sporą listę byłych "sprzymierzeńców", gdyż z niejednego pieca partyjnego jadł już chleb. Przed Konfederacją związany był z PiS oraz Porozumieniem.
Sprawdź także: Kukiz poszedł do PiS, by zbawić wasze dzieci! 'Sprzedałem się, ale...'
Sprawdź także: Kukiz poszedł do PiS, by zbawić wasze dzieci! 'Sprzedałem się, ale...'
"Panie Areczku, moja twarz jest dla memiarzy. Dla Pana mam pozew sądowy" – podlaski polityk przez bardzo długi czas okazywał sporo serca internautom utożsamiającym się z pracownikami typowego "Januszexu". Sprawa skończyła się, jak na prawdziwego przedsiębiorcę przystało, kiedy ktoś inny zaczął na tym zarabiać.
Okazało się, że w nadmorskich miejscowościach turystycznych ktoś zajął się sprzedażą jego wizerunku na magnesach w cenie 8 zł za sztukę. To zmusiło Stanisława Derehajło do wejścia na drogę sądową. 
Wszystko wskazuje na to, że tak naprawdę najmocniejszym (jeśli nie jedynym) argumentem politycznym nowego kandydata Konfederacji będą memy. Jak do tej pory na nich opiera swoją kampanię. Na konferencji podsumował swój wizerunek w następujący sposób: "Sam sobie jestem szefem, więc jednocześnie jestem Areczkiem. I przyznam, że ten szef jest strasznie wymagający i każe mi zasuwać od świtu do nocy".
Życzymy zarówno Panu Areczkowi, jak i szefowi – ujętymi w jednej osobie, żeby nie dołączyła do tego trzecia tożsamość, chociaż wtedy śmiało można go będzie można nazwać partyjnym Jezusem.
Życzymy zarówno Panu Areczkowi, jak i szefowi – ujętymi w jednej osobie, żeby nie dołączyła do tego trzecia tożsamość, chociaż wtedy śmiało można go będzie można nazwać partyjnym Jezusem.
