Taka jest opinia naukowców, których po ich diagnozach oceniam na bipolarnych. Przynajmniej w kwestii swoich wniosków. A konkretnie chodzi o jajogłowych z Uniwersytetu w Cambridge i Cardiff. Poniższy obrazek pokazali chorym i zdrowym uczestnikom badań. Czy widzisz na nim dziecko? Przyjrzyj się dobrze (przewiń do dolnej krawędzi grafiki, zanim dojedziesz na koniec artykułu i zobaczysz gdzie się ukryło.


Te czarne plamy to wybrakowany obrazek o spłaszczonych kolorach, który zobaczyło 18 podopiecznych zakładu dla psychicznie chorych oraz 16 zdrowych umysłowo ochotników. Naukowcy obserwowali jak obie grupy rozszyfrowują wieloznaczne obrazki i czy są w stanie dostrzec na nich osoby. Pacjenci w początkowej fazie psychozy (problem z oceną rzeczywistości lub z halucynacjami częściej rozpoznawały na tych „plamach” ludzi.

Jednak uczeni twierdzą, że nie jest to do końca tak pejoratywne, jak mogłoby się na początku wydawać. Umiejętność „uzupełniania” wybrakowanych obrazów świadczy o tym, że mózg stara się poprawnie zinterpretować i znaleźć sens w otaczającej nas rzeczywistości.

Podkreślają też, że większość z nas doświadcza halucynacji i nie jest to nic nadzwyczajnego. Czasem zobaczymy coś, czego nie ma lub usłyszymy niewypowiedziane głosy. To nasze zmysły pogrywają z nami, a niektóre bodźce postrzegamy inaczej niż wszyscy. Dlatego gdy ktoś zaprzeczy, że widział to, co Ty, lepiej nie pytaj ponownie, przyjmij, że jesteś wyjątkowy.