Kuba Przygoński – wywiad na Dakar 2017

Ocena:

Zanim Kuba Przygoński wyruszy na Rajd Dakar 2017, opowiada CKM o gubieniu kół na pustyni, wymianie półosi w 135 sekund, elektrycznych rajdówkach – i o tym, dlaczego wolałby mieszkać w Maroku

Jakub Przygoński

Rocznik 1985, warszawiak. Motocyklista i kierowca rajdowy, członek Orlen Teamu. W przeszłości między innymi mistrz Polski w rajdach enduro i wicemistrz świata w rajdach terenowych FIM. W rajdzie Dakar startuje od 2009 roku (zdobył wtedy tytuł najlepszego debiutanta) – najpierw jako motocyklista, od 2015 r. jako kierowca samochodu. W 2014 roku ukończył Dakar na 6. pozycji wśród motocyklistów. 2 stycznia 2017 roku ponownie wystartuje w rajdzie Dakar jako kierowca samochodu Mini.

CKM: Zgubiłeś coś naprawdę dużego?
Kuba Przygoński: Oczywiście. Koło zapasowe może być źle umocowane i w czasie jazdy po prostu odpada. Dojeżdżasz do mety, a koła nie ma. I nawet nie wiesz, gdzie je zgubiłeś – w aucie jest głośno, do tego zostawiasz za sobą chmurę pyłu. Więc nawet jeśli coś odpadnie, to nie masz szans zobaczyć tego w bocznym lusterku.

CKM: A zęby? Zawsze mnie fascynowało jakim cudem dojeżdżacie do mety nie wybijając sobie uzębienia po drodze?
Kuba Przygoński: Trzęsie na Dakarze – to fakt…

CKM: Na mecie odcinków sprawdzasz czy nic się nie ukruszyło?
Kuba Przygoński: (śmiech) W sumie to nie, w czasie jazdy odruchowo zaciskasz zęby, żeby nie odgryźć sobie języka. Przeciążenia w samochodzie są naprawdę wielkie,
na wertepach zastanawiam się niekiedy, czy moje organy w środku wytrzymają, czy się nie przemieszczą.

CKM: Co boli, kiedy jedziesz Dakar na motocyklu, a co – kiedy jedziesz samochodem?
Kuba Przygoński: Motocykl na pewno jest cięższy fizycznie.

CKM: Taka mobilna siłownia?
Kuba Przygoński: No właśnie. W ogóle na jednośladzie jest też dużo większy stres.

CKM: Stres, że się rozbijesz?
Kuba Przygoński: Że jak popełnisz błąd, to upadek będzie bardzo bolesny. Do tego dochodzi ogólne zmęczenie. Po tygodniu na twarzach motocyklistów widać wyłącznie wyczerpanie. W samochodzie wysiłek jest mniejszy, głównie siedzimy. Ale jest to też nieco inny wysiłek – na motocyklu dużo wstrząsów amortyzuję całym ciałem. W samochodzie jesteś przymocowany pasami na sztywno do fotela. To, co wybierze zawieszenie, to wybierze. A jeśli nie wybierze, to te wstrząsy przejmuje organizm. Najśmieszniejsza rzecz: w samochodzie jedziesz cały odcinek bez postojów. A odcinki miewają nawet sześćset kilometrów długości. Jeśli się zatrzymam, stracę czas.

CKM: Bez postoju na siusiu?
Kuba Przygoński: Potrzeby fizjologiczne bywają dużym problemem. Trzeba sobie to zaplanować tak, by zrobić siku tuż przed startem. A zarazem w czasie jazdy muszę pić, żeby nie odwodnić organizmu. Na motocyklu tego problemu nie ma, bo tankowanie mamy co 200 kilometrów, średnio co dwie, trzy godziny...