Chuck D. (lider Public Enemy):  Skąd takie głupie pytanie?

C.D.: Taaa... Dla białej Ameryki zawsze byliśmy jak wrzód na dupie. Wiesz dlaczego? Bo nigdy im się nie podlizywaliśmy i ładowaliśmy prawdę między oczy. Poza tym — zawsze tworzyliśmy dla czarnych. Czarni tworzą dla czarnych, proste nie? I widzisz, stary, tu nie chodzi o rasizm. Gdybyśmy byli rasistami, to powiedz mi — jakim cudem tak wspaniale ułożyła nam się współpraca z pierwszym producentem? (Rick Rubin — przyp. red.) Nie dość, że biały, to do tego Żyd. (śmiech) A wracając do dziennikarzy: liczy się jakość pytań, a nie kolor skóry. 

C.D.:  (Poirytowany) Myślisz, że zadałeś oryginalne pytanie, tak? Nie, nigdy nie miałem kompleksów z powodu koloru mojej skóry.

C.D.:  Zacząłem rapować mniej więcej w 1977 roku, kiedy na świecie nie było jeszcze większości dzisiejszych gwiazd rapu. Wiesz, jeśli tylko poczuję, że stałem się starym ględą, dam sobie spokój. Na razie uważam, że Public Enemy ciągle ma sporo do powiedzenia. Stary, powiem najskromniej, jak się da — jesteśmy Rolling Stonesami hip hopu!

C.D.: (śmiech) Wciąż oglądam się za laskami, ale pod tym względem Mickowi nie dorastam do pięt, choć przecież mógłby być moim ojcem. Artystycznie jednak obydwaj wciąż jesteśmy młodzi i mamy power. Myślisz, że Public Enemy musi się obawiać 50 Centa, Eminema czy Ludacrisa? Public Enemy to naprawdę ponadczasowa jakość. Jesteśmy świetni, jesteśmy supergrupą... 

C.D.:  Wcześnie, przed jedenastą... Zasadniczo prowadzę... piękne życie. Takie życie, na jakie zasługuje B.B. King światowego rapu. (śmiech)

C.D.: Sorry, to nie mój stajl. Mam jeden dom i jeden samochód. Pod wieloma względami pozostałem zwykłym kolesiem z nowojorskiego Long Island. Tworzę dla zwykłych ludzi, więc nie mogę żyć inaczej niż oni. 

C.D.: Nie. Wiesz, dziennikarze uwielbiają cytować moją dawną wypowiedź, że amerykańska flaga jest dla czarnych tym, czym swastyka dla Żydów. Wciąż mogę podpisać się pod tymi słowami. 

C.D.:  Zapytałbym go: „Facet, czy całe to szaleństwo kiedyś się skończy?”. Tylko tyle, bo nie chciałbym zbyt długo przebywać w towarzystwie tego kolesia. To wszystko jest chore i zatacza coraz szersze kręgi. Mike, przecież Polacy też giną w Iraku i Afganistanie! Giną w imię interesów władców USA! 

C.D.:  Prezydent USA? Brzmi nieźle, ale wolę być nadal międzynarodowym ambasadorem kultury. W ten sposób też mogę zmieniać świat na lepsze. 

Naprawdę Carlton Douglas Ridenhour. Urodził się 1 sierpnia 1960 roku. Raper, producent, publicysta, eseista, pisarz, webmaster, aktor i prezenter radiowy. W 1986 roku wraz z Hankiem Shocklee założył jeden z najsłynniejszych składów w historii hip hopu  – Public Enemy (wróg publiczny). Już debiutancka płyta „Yo! Bum Rush The Show” (1987) wywołała w USA skandal: teksty zawierały nieznaną dotychczas dawkę nienawiści wobec białej Ameryki. Trzy lata później grupa została uznana za szczególnie groźną dla bezpieczeństwa państwa i opisana w raporcie FBI stworzonym na zlecenie Kongresu. Kolejne płyty potwierdziły pozycję Public Enemy jako czołowych krytyków amerykańskiego systemu. Chuck zaangażowany jest w działalność polityczną: wspiera organizację Nation of Islam i występuje z antysystemowymi odczytami rna uniwesytetach i w więzieniach w całych Stanach.