Active
Środa 15.02.2012, ckm.pl
Ćwicz jak panczenista
Artur Nogal student warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Wielokrotny mistrz Polski oraz aktualny mistrz świata na dystansie 500 m w kategorii juniorów. Uznawany za jeden z największych światowych talentów w łyżwiarstwie szybkim.
Nie wie, co znaczy wolność, ten, kto nigdy nie pędził na
łyżwach z obłędną szybkością! Nasz dzisiejszy bohater na lodzie rozpędza się do
ok. 60 km/h! Chociaż dokonuje tego w terenie zabudowanym, nie otrzymuje
mandatów ani punktów karnych, lecz medale. Czy chciałbyś być taki, jak on?
Odżywianie
Młody mistrz nie stosuje żadnej specjalnej diety. Jak
zaznacza, najważniejsze jest unikanie fast–foodów i zbyt dużych ilości tłuszczu
zwierzęcego. Natomiast należy pamiętać o węglowodanach, bardzo cennych podczas
ciężkich treningów. Pomocna przy tym może być jego ulubiona kuchnia chińska. Na
dwie, trzy godziny przed startem należy zjeść solidny posiłek. Bezpośrednio
przed zawodami mistrz je batonik energetyczny i pije napoje izotoniczne lub
pobudzające (np. z guaraną).
Trening
Zimą łyżwiarz powinien spędzać jak najwięcej czasu na lodzie, trenując nie tylko samą jazdę, ale także perfekcyjne starty. To na starcie można „urwać” cenne ułamki sekundy, które na mecie mogą przesądzić o zwycięstwie. Do tego dochodzą ćwiczenia na siłowni, zwykle trzy, cztery razy w tygodniu. Oczywiście najważniejsze jest wzmocnienie nóg. Oprócz tego należy solidnie przykładać się do wytrenowania mięśni pleców i brzucha, które usztywniają sylwetkę. Przed zawodami sprinterskimi mistrz skupia się głównie na szybkości. Przed większymi dystansami – na wytrzymałości. Latem głównym elementem dbania o formę jest udział w dwóch lub trzech obozach treningowych, z których każdy trwa dwa tygodnie. Poza sezonem najważniejsza jest jazda na rolkach – sport najbardziej zbliżony do łyżwiarstwa. Do tego jeszcze jazda na rowerze, na którym Artur przejeżdża w ciągu sezonu wiosenno–letniego aż 3 tys. km!
Predyspozycje fizyczne
Jeśli idzie o sukcesy sportowe, za optymalny wiek uznaje się
okolice 24. roku życia, choć, jak podkreśla Artur, nie ma tu żadnej zasady.
Znane są przypadki osób, które apogeum umiejętności osiągają w okolicach
dwudziestki. A co z kwestią predyspozycji genetycznych? Wskazane jest, aby
łyżwiarz był wysoki. Długie nogi gwarantują tzw. długie odbicie, a ono przekłada
się na czasy okrążeń. Mile widziana jest także szybkość i zwinność. Cóż,
panowie! Na lodowiska!
Start
Jedna noga z tyłu. Która? To zależy od twoich preferencji. Łyżwę wbijasz stabilnie w lód, aby odbić się z niej silnie i jak najbardziej pewnie. Koniecznie zwróć uwagę na fakt, że łyżwy nie mogą znajdować się za blisko siebie.
Jazda po prostej
Podczas jazdy winieneś zachować kąt prosty między łydką a
udem. Rękoma wykonujesz możliwie duże i płynne wymachy po skosie. Ręka
wyrzucana do przodu „ciągnie” twoje ciało w przód, pozwalając uzyskać większą
prędkość.
Jazda po łuku
Rękę, która jest od wewnętrznej strony toru, zakładasz na
plecy, w ten sposób stabilizujesz postawę. Staraj się trzymać tułów jak
najniżej, wówczas w utrzymaniu stabilnej pozycji pomoże ci siła odśrodkowa.
Deska
Gdy nie masz dostępu do lodu, trenujesz „na sucho”. Stań w śliskich butach na wypolerowanej desce. Przyjmij pozycję łyżwiarską , odbij się od listwy i, utrzymując prawidłową postawę, przesuń się do drugiego końca.
Imitacja łyżwiarska
To idealna rozgrzewka lub wyjście z sytuacji, gdy zaplanowałeś trening, a pogoda spłatała ci figla. Przyjmij pozycję łyżwiarską: nogi ugnij w kolanach (kąt ok. 90º), tułów pochyl do przodu. Teraz wykonuj ruchy rękami i nogami tak, jakbyś jechał.